گیلسونایت یا اسفالتوم یک هیدروکربن صمغی طبیعی است که در برخی از کشور ها مثل ایران ،عراق و آمریکا وجود دارد. آسفالت طبیعی شبیه آسفالتهای نفتی ، سخت بوده که معمولا با واژه های آسفالت طبیعی ، آسفالتیت ، آسفالتم بیان میگردد. گیلسونایت مثل آسفالتهای نفتی در حلالهای اروماتیکی uintait یا و الیفاتیکی حل شده و به علت داشتن خواص مشابه ، بعنوان قیر با نقطه نرمی بالاتر از ان یاد میگردد. گیلسونایت یک توده مشکی و مثل برخی از مواد معدنی براق است این ماده شکننده بوده و براحتی به پودری قهوه ای یا مشکی در میاید.

معمولا رگه های گیلسونایت ابتدا در عمق دو تا شش فوتی دیده میشود ولی در مواردی میتوان تا عمق 82 فوتی هم به رگه های گسترده آن دست یافت رگه های گیلسونایت موازی یکدیگر بوده و تا عمق 1011 فوتی هم ادامه میابند این رگه ها در نزدیکی های زمین ضخامت کمتری دارند ولی هر چه به اعماق زمین نزدیک تر شوید به ضخامت ان اضافه میگردد.

ساموئل اچ گیلسون مصرف این ماده طبیعی را از سال 1221 در ایزولاسیون ،پوشش تیر های چوبی و ایزولاسیون کابلهای برق ترویج داد و تا سال 1222 برای این و selects محصول طبیعی بازار گسترده ای بوجود اورد. گیلسونایت یا قیرمعدنی در ابتدا به صورت Selects(دانه بندی) و Fines(پودر) ارائه شد. سنگ معدن با نقطه نرم شدن پایین و با شکستگی صدفی به عنوان Selects و سنگ با نقطه نرم شدن بالا با ساختار pencillated(شکستگی های عمودی) تحت عنوان Fines شناخته شد. Selects به دلیل خلوص بالاتر، حلالیت مناسب، و اثربخشی در سه صنعت پوشش حفاظتی (رنگ کاری، لکه گیری، و جلاکاری) در مقایسه با Fines از ارزش بالاتری برخوردار بود. اگرچه، زمان و فناوری این طبقه بندی را دگرگون کرده اند. فن اوری های جدید در فراوری گیلسونایت هر نوع ناخالصی را از ان زدوده و قدرت بالاتری به گیلسونایت داده است به نحویکه امروزه میتوانید گیلسونایت با انواع نقطه نرمی را در بازاربیابید.